Werd er tijdens het eten nog geschaakt?

AANVULLINGEN OP VERSLAG VAN TOM PIETER

6 november 2007. Vreemde dag vandaag. De zon schijnt soms, het stormt soms, het regent soms en het is niet koud. De mailbox stroomt als iedere dag over. Ik ben er even voor gevlucht, naar Tuschinski - mijn lievelingsbioscoop - om daar een film te pakken. Geen aanrader, vandaar ook dat ik niet zeg bij welke film ik ben geweest.

Wel een leuk mailtje ertussen. Gelukkig maar. 31 wees mij en anderen erop dat ons toekomstige lid 12 het verslag van de wedstrijd Homburg 3 – SOPSWEPS'29 miste. Speciaal voor hem is Tom Pieter in de pen geklommen (wie heeft deze fantastische uitdrukking eigenlijk bedacht??) om in no-time zijn openhartige visie op de wedstrijd te geven. Hulde 88! Even open en eerlijk als altijd, met die onnavolgbare Arnon G.- stijl die A.F.Th. zo nu en dan tot razernij stemt. Gisteren bleek overigens op dat AKO-literatuurgala dat schrijvers net schakers zijn. Grappig.

Tja, Apeldoorn-uit. Met alle respect voor Apeldoorn, maar dit is toch zeker geen Leiden. Als ik nu vanuit mijn werkkamer naar buiten kijk is het weer somber, de mensen zijn ook stil op straat. Als ik aan de wedstrijd van afgelopen zaterdag denk, kom ik toch weer uit bij M. en J., in Leiden dus, maar niet in Apeldoorn. 5½ - 2½ verliezen is toch anders dan 6½ - 1½ winnen. Heel anders. Minder zakelijk, veel leuker dus.

Ter zake nu: zelfs ik won! Ik zat aan bord 6 en won voor de eerste keer in anderhalf jaar weer eens een KNSB-partij. Wat was ik daar verschrikkelijk blij mee! Twee dagen lang heb ik fluitend en glimlachend door de stad gefietst, zo fijn voelt winnen. Dat moet gezegd worden.

Ik was overigens niet de enige die won. Aan de borden 1 tot en met 6 wonnen alle Soppers. D. gaf aan het eerste bord in een mooie stelling een kwaliteit weg, maar stond zo goed dat dit weinig uitmaakte. De clubkampioen overklaste aan het tweede bord zijn tegenstander in een Scandinaviër. Mijn vriend telde iets te vroeg het punt maar zag een tijdelijk dipje niet meedogenloos afgestraft worden. Daar ben ik toch wel blij mee, want anders hadden we geestelijk behoorlijk wat reparatiewerkzaamheden moeten verrichten.
De oud-clubkampioen won in zijn vertrouwde, degelijke stijl op z’n gemakje en aan bord vijf past een verhaal:

Nr. 88 heeft dit verhaal zelf reeds gedeeltelijk opgetekend (zie hieronder), maar het schaken van de man over wie wij ons wel eens zorgen maken, blijft een bepaalde specifieke variant hebben die enige toelichting vraagt. Want, zetten als f7-f6, Ph6-f7 en aan de andere kant c7-c6, Pa6-c7 is ook aan Tom Pieter door de voormalige bondscoach uitgelegd als ‘een weinig plausibele manier van je stukken ontwikkelen.’ Dat weet hij natuurlijk zelf ook.
Maar, The man is a man and a man needs a kick. Wel, die kreeg 88 ook, want na een zet of tien blunderde hij ineens een pion weg. Later stortte ook zijn centrum in en toen dachten vele fans: ‘ah god, hij gaat het niet redden’.

Dat moet je dus nooit over 88 zeggen of denken. Dat maakt iets in hem los. Met de klassieke tegenstoot … e5!? counterde hij flink terug en met de krachtzet … Db4! nam hij in zekere zin het initiatief over. Toen hij even later ook nog eens succesvol aan het combineren sloeg, werd het zijn tegenstander te machtig: hij verloor en dat was meteen de 1-0 voor ons.

Aan bord zes zat ik zelf en links van mij zat 99. Hij kwam mijns inziens mooi uit de opening maar moet onderweg een foutje gemaakt hebben, want toen ik klaar was met analyseren miste ik bij het tellen der stukken een kwaliteit bij zwart. Gelukkig was alles nog binnen de marge en werd het remise.

Aan bord 8 speelde 64 tegen de J. van Apeldoorn, K.
64 was in topvorm en claimde vooraf een plaats in de basis, iets wat hij nog nooit heeft gedaan. Met krachtig spel leek hij de frêle K. met bruut geweld weg te willen blazen, maar K. liet zich niet zo makkelijk wegdrukken. Toen 64 een gevaarlijke aanvalsmogelijkheid liet liggen, liep het verkeerd voor hem af. Op depressiviteit heb ik hem daarna overigens niet kunnen betrappen.

In zijn culinaire beschouwing over de wedstrijd tegen Homburg liet 88 de voorsop achterwege, maar dat kwam omdat hij deze door tijdgebrek niet kon meemaken. Wel lezers, het was een prachtige voorsop, waarin de sectie Amsterdam – veel te laat vertrokken doordat 31 het huis van 32 niet kon vinden – aan 47 de bestelling telefonisch doorgaf bij telefonische monde van 28. De timing was zo goed dat toen Amsterdam het wegrestaurant in Stroe binnenstapte, de verse broodjes ons meteen werden aangereikt door 47. Een staaltje teambuilding waarover nog lang zal worden nagesproken en die wellicht geleid heeft tot deze op zichzelf eenvoudige 6½ - 1½ overwinning.

Weet 12 nu voldoende? Denkt hij dat wij nu klaar zijn voor de topper tegen Purmerend? Daarover in een volgend verslag meer, nu eerst naar buiten kijken, waar het weer onbestendig blijft en mijn gedachten zich toch af en toe weer naar die mooie oktoberdag in Leiden verplaatsen…

16



Noot 1 van 28: 12 is het voorlopige rugnummer van 12. Hoewel 12 niet werkelijk het rugnummer 12 heeft, is er met het oog op de begrijpelijkheid en leesbaarheid van deze publicatie voor gekozen om 12 12 te noemen. Waar 12 staat, kan evenwel ook bijvoorbeeld 11 worden gelezen als dat het voorlopige rugnummer van 12 (in dit geval 11) zou zijn.

Noot 2 van 64: waar is je historisch besef, 28? Ook SOPSWEPS'29 heeft een ex-lid. Een ex-lid met nummer 11, een nummer dat direct bij het ex worden natuurlijk pensioneerde! Dus het kandidaatlid met het voorlopige nummer 12 zou bijvoorbeeld ook met 15 kunnen gaan spelen, of met 1% van zijn rating, maar dus niet met 11. Want het gekkengetal hoort voor altijd bij onze ex, Mark.

Noot 3 van 28: 64, ik wil de statuten hier graag nog eens op naslaan. Kan iemand die geen lid meer is, zijn rugnummer behouden? We zijn Ajax niet.

Noot 4 van 64: daar hebben we geen statuten voor nodig! Een prachtige gewoonte, wat dacht je bijvoorbeeld van deze Mark, van wie shirtnummer 11 maar liefst twee keer pensioneerde?