Achteraf gezien was alle commotie voor niets geweest. De transfer van Machiel naar SOPSWEPS’29 waar de afgelopen zomer zo veel te doen over geweest was, bleek nu duidelijk voor iedereen een storm in een glas water, zo stelde Tom Pieter na afloop van de wedstrijd tussen Unitas en de Oud-Valkeveense club tevreden vast. In die zin dan dat de voormalige partner van de ravissante Joyce F. schaaktechnisch niets toevoegde aan de ooit op 29 februari opgerichte vriendenclub. Zelf was Tom Pieter, Tee Pee voor vrienden, van begin af aan pertinent tegen de komst van de oud-voorzitter van het Leids Schaak Genootschap geweest en hij had dan ook zelfs nog een geheim verbond met Gert P. gesloten om desnoods dan maar de club op te heffen.
Gert en Tom Pieter waren een heel eind gekomen maar uiteindelijk was het niet gelukt en dat was jammer. Want behalve dat Machiel dus niet zo heel goed kon schaken, leek alles Tom Pieter aantrekkelijker dan negen keer met die freak uit eten te moeten. Zelfs als De Jongen Die Altijd Zo Veel Biertjes Drinkt Bij Het Bridgen dat voor hem zou betalen. Die avond bood Michiel hem dat tenminste aan op de parkeerplaats voor het Groningse Denksportcentrum, maar Tom Pieter besloot dat hij toch liever alleen en zelf betalend bij de McDonalds van Hoogeveen ging eten.
Waar de directeur en zelfs de voormalige webmaster - maar nog altijd de huidige Fuckin’ Li – aan het eind van het vorig seizoen en daarna er van overtuigd waren geweest dat SOPSWEPS'29 in het middenrif versterking kon gebruiken en dat Machiel daarvoor de aangewezen persoon was, Tom Pieter was dus al die tijd een tegenovergestelde mening toegedaan. Direct nadat hij vorig seizoen gehoord had van de poging van Machiel om zich tijdens en na afloop van de wedstrijd LSG III-SOPSWEPS’29 bij de Oud-Valkeveense club in te likken, waren bij hem de alarmbellen gaan rinkelen.
Maar, zo had de Ivoorhandelaar hem verteld, hij (Machiel) kent al onze rugnummers uit zijn hoofd en leest alle verhalen op onze website. Bepaald geen pré dacht Tom Pieter, alleen een freak dus zou zoiets kunnen, dan wel daar zin in hebben. Zo leuk waren zijn verhalen nu eenmaal ook weer niet. En van de schaakkwaliteiten van Machiel was hij allerminst gecharmeerd. Terwijl die daar bovendien zelf een misplaatste arrogantie over ten toon spreidde. Het was Tom Pieter de eerste twee ronden opgevallen dat Machiel over alle partijen van zijn kersverse teamgenoten onzinvarianten debiteerde met een air alsof hij Kasparov zelf was. Daarnaast liep hij op te scheppen over kwaliteiten op het gebied van Go, maar Tom Pieter had hem bij hun eerste ontmoeting alle hoeken van het bord laten zien. Zonder daar overigens ruchtbaarheid aan te geven.
En zo bleek dan tegen Unitas, Tom Pieter had het bij het rechte eind gehad. Bij een stand van 4-3 voor SOPSWEPS’29 sloeg Machiel om onduidelijke redenen een remiseaanbod van zijn sympathieke tegenstander Peter Hulshof af om vervolgens het voor hem beter staande toreneindspel kansloos te verliezen. Toen Tom Pieter de partij van Machiel later nog eens naspeelde zag hij bovendien dat de match-loser rond de 30ste ook nog eens zonder goede reden zetherhaling uit de weg was gegaan. Wedstrijd verloren, weg kampioenschap. "In onze relatie was het ook een egotripper", zo herkende Joyce het gedrag van Machiel. "Daarom heb ik er destijds ook snel een punt achter gezet".
Typerend voor Machiel was wel dat hij in plaats van de hand in eigen boezem te steken de schuld voor het gelijke spel bij Tom Pieter (…) die zat me toch te knoeien (…) en later zelfs ook nog bij De Jongen Die Altijd Zo Veel Drinkt Bij Het Bridgen legde. Terwijl dat duo er juist alles aan gedaan had om het verlies van Machiel te compenseren.
De wedstrijd eindigde zo in een deceptie voor Joyce en de andere Soppers waar Machiel ogenschijnlijk en waarschijnlijk ook daadwerkelijk onaangedaan die avond al met vertegenwoordigers van andere clubs aan het bellen sloeg voor een mogelijke transfer voor het seizoen 2009-2010. "Omdat die jongens van SOPSWEPS vergeleken met mij toch te weinig niveau hebben", hoorde Tom Pieter hem nog net zeggen tegen de voorzitter van BSG.
Gert en Tom Pieter waren een heel eind gekomen maar uiteindelijk was het niet gelukt en dat was jammer. Want behalve dat Machiel dus niet zo heel goed kon schaken, leek alles Tom Pieter aantrekkelijker dan negen keer met die freak uit eten te moeten. Zelfs als De Jongen Die Altijd Zo Veel Biertjes Drinkt Bij Het Bridgen dat voor hem zou betalen. Die avond bood Michiel hem dat tenminste aan op de parkeerplaats voor het Groningse Denksportcentrum, maar Tom Pieter besloot dat hij toch liever alleen en zelf betalend bij de McDonalds van Hoogeveen ging eten.
Waar de directeur en zelfs de voormalige webmaster - maar nog altijd de huidige Fuckin’ Li – aan het eind van het vorig seizoen en daarna er van overtuigd waren geweest dat SOPSWEPS'29 in het middenrif versterking kon gebruiken en dat Machiel daarvoor de aangewezen persoon was, Tom Pieter was dus al die tijd een tegenovergestelde mening toegedaan. Direct nadat hij vorig seizoen gehoord had van de poging van Machiel om zich tijdens en na afloop van de wedstrijd LSG III-SOPSWEPS’29 bij de Oud-Valkeveense club in te likken, waren bij hem de alarmbellen gaan rinkelen.
Maar, zo had de Ivoorhandelaar hem verteld, hij (Machiel) kent al onze rugnummers uit zijn hoofd en leest alle verhalen op onze website. Bepaald geen pré dacht Tom Pieter, alleen een freak dus zou zoiets kunnen, dan wel daar zin in hebben. Zo leuk waren zijn verhalen nu eenmaal ook weer niet. En van de schaakkwaliteiten van Machiel was hij allerminst gecharmeerd. Terwijl die daar bovendien zelf een misplaatste arrogantie over ten toon spreidde. Het was Tom Pieter de eerste twee ronden opgevallen dat Machiel over alle partijen van zijn kersverse teamgenoten onzinvarianten debiteerde met een air alsof hij Kasparov zelf was. Daarnaast liep hij op te scheppen over kwaliteiten op het gebied van Go, maar Tom Pieter had hem bij hun eerste ontmoeting alle hoeken van het bord laten zien. Zonder daar overigens ruchtbaarheid aan te geven.
En zo bleek dan tegen Unitas, Tom Pieter had het bij het rechte eind gehad. Bij een stand van 4-3 voor SOPSWEPS’29 sloeg Machiel om onduidelijke redenen een remiseaanbod van zijn sympathieke tegenstander Peter Hulshof af om vervolgens het voor hem beter staande toreneindspel kansloos te verliezen. Toen Tom Pieter de partij van Machiel later nog eens naspeelde zag hij bovendien dat de match-loser rond de 30ste ook nog eens zonder goede reden zetherhaling uit de weg was gegaan. Wedstrijd verloren, weg kampioenschap. "In onze relatie was het ook een egotripper", zo herkende Joyce het gedrag van Machiel. "Daarom heb ik er destijds ook snel een punt achter gezet".
Typerend voor Machiel was wel dat hij in plaats van de hand in eigen boezem te steken de schuld voor het gelijke spel bij Tom Pieter (…) die zat me toch te knoeien (…) en later zelfs ook nog bij De Jongen Die Altijd Zo Veel Drinkt Bij Het Bridgen legde. Terwijl dat duo er juist alles aan gedaan had om het verlies van Machiel te compenseren.
De wedstrijd eindigde zo in een deceptie voor Joyce en de andere Soppers waar Machiel ogenschijnlijk en waarschijnlijk ook daadwerkelijk onaangedaan die avond al met vertegenwoordigers van andere clubs aan het bellen sloeg voor een mogelijke transfer voor het seizoen 2009-2010. "Omdat die jongens van SOPSWEPS vergeleken met mij toch te weinig niveau hebben", hoorde Tom Pieter hem nog net zeggen tegen de voorzitter van BSG.