zaterdag 11 november 2006

“1-0, we leiden” (Herman Kuiphof, na de 1-0 door Johan Neeskens in 1974 tegen West-Duitsland, WK-finale in juli)


Liefst 32 jaar later moest ik opnieuw aan deze memorabele tekst denken toen mijn goede vriend Tom Pieter de 1-0 inkopte tegen de onverslaanbaar geachte Martijn Monteban. En hoe! Tom was niet bepaald fris aan de partij begonnen en de teamcaptain evenmin. Wij moesten namelijk hard werken in Hoogeveen, in de nacht van vrijdag op zaterdag. Was het de vorige keer nog druiven plukken in de Elzas, ditmaal was het Oesters eten in Hoogeveen, op uitnodiging van het lokale bedrijfsleven.

Ja ja, veel mensen denken dat toernooidirecteur een mooi beroep is, maar in werkelijkheid is het gewoon keihard werken. Ga er maar aan staan: eerst een autorit naar het Hoge Noorden, dan eten bij McDonald’s, dan een telefoongesprek met de voorzitter, dan een paar biertjes in de hotelbar, dan de ontvangst in de Tamboer (samen met 700 anderen), dan een concert van Trijntje Oosterhuis, dan veel glazen witte en rode wijn bij de oesters, dan glazen champagne omdat die eigenlijk lekkerder was dan de rode en witte wijn, dan een kaasplateau naar binnen schuiven, dan weer veel oesters, dan een overgang naar bier en tussendoor heel veel praten met zeer uiteenlopende mensen. Vinden jullie het gek dat wij na enen nog even een afzakkertje hebben genomen in café de Hare Majesteit om bij te komen van deze loodzware inspanningen? Nou goed, wat er in de Hare Majesteit allemaal gebeurd is lijkt me niet geschikt voor de website (ook ongewensten lezen mee), vandaar dit sprongetje naar de volgende dag: zowel Tom als Jeroen hadden moeite met de ochtend.

Echter, bikkels als we zijn, vertrokken we om 11:30 uur naar Amsterdam. Jeroen reed, Tom sliep. Iets na enen kwamen we in de speelzaal van Tal binnen , alwaar deze mooie Amsterdamse club een bord voor Martijn en Tom had klaargezet (dank hiervoor, schaakclub Tal!). Eerst schudde ik Martijn de hand met de volgende woorden: ‘Hallo Martijn, mijn naam is Jeroen en ik ben teamcaptain van Sopsweps’29’ (Ja Gert en Paul, zo zei ik het echt en wat voelde dat goed!!). Dit is jouw tegenstander van vandaag, hij heet Tom Pieter.’

Tom zette zijn telefoon uit en ging er voor zitten. Al na vier zetten had hij gelijkspel en hoewel hij het met 12. … dxc4 niet zo handig speelde, bleef Tom wel vat op de stelling houden. Nadat ik mijn boodschappen had gedaan, kwam ik rond de 25e zet weer binnen. Mijn goede vriend Li was inmiddels ook aangekomen. Tom liep wat onrustig rond (zal ik remise aanbieden? Antwoord teamcaptain: als jij dat wil mag het, maar doorspelen is ook goed. Geef alleen niets weg) en besloot, mede door de tijdnood van zijn tegenstander, door te spelen. Met fijnzinnig geraffineerd spel sloeg hij tussen de 32e en 40e zet genadeloos toe. Mooi spel van Tom en een 1-0 voorsprong. Wordt vervolgd in Hoorn…

Jeroen

1 opmerking:

tom bottema zei

Mannuh.


Tot mijn verrassing moet ik constateren dat onze kersverse teamleider nauwelijks overdreven heeft tijdens zijn beschrijving van onze barre reis naar het Hoge Noorden.

Toch dient een kanttekening te worden geplaatst.

Met het oog op Martijn Monteban heb ik tussen 00.30 en 00.45- terwijl de toernooidirecteur aan het af-pr-en met Herbert Dijkstra was louter juices gedronken. De directeur niet. Kon ook niet natuurlijk, op hem werd gelet.

Het maakt zijn prestatie de volgende dag in de auto nog indrukwekkender.


Botje

by TemplatesForYou-TFY
SoSuechtig, Burajiru