Open brief aan Tom Pieter

Amsterdam/Bilbao, 22 december 2007

Lieve Tom Pieter,

Met veel interesse heb ik jouw verslag gelezen over de wedstrijd tegen ASC in Alphen, van vorige week zaterdag. 4-4 klinkt als heel spannend. Ik vind dat jullie, de acht opgekomen Soppers, op uiterst geraffineerde wijze met het promotiespook zijn omgegaan. Het getuigt van zelfkennis en klasse om alle denkbare mogelijkheden open te houden, en zo de concurrentie in het ongewisse te laten over onze werkelijke plannen. Ben na het lezen van jouw artikel overigens erg benieuwd hoe het 47 die avond is vergaan.

In onze oorspronkelijke afspraak zouden wij eenmalig van positie wisselen; dat wil zeggen, ik zou het culinaire verslag van de wedstrijd tegen ASC maken en jij het wedstrijdverslag. Wel, deze eenmalige switch heeft mij zodanig uit het evenwicht gebracht, dat ik alle deadlines reeds heb overschreden. Vandaar deze open brief, om in het openbaar – en op een publieke website – mijn spijt te betuigen.

Wat is er eigenlijk allemaal gebeurd? Hoe heeft het zover kunnen komen?


Laat ik het maar eerlijk bekennen: ik begon mijn excursie naar Bilbao in slechte doen. Een koude decemberavond nam mij te grazen op een wijze zoals ik dat lang niet meer had ondervonden. Reeds na de overstap in Madrid voelde het niet goed, toen het vliegtuig een uur lang stil stond met louter nerveuze Spanjaarden en Basken aan boord, die allen hetzelfde wensten als ik: frisse lucht. Eenmaal onderweg kregen wij niet waarop wij allen hoopten, een drankje met een hapje. En eenmaal in de hotelbar kreeg ik dat drankje en hapje wel, maar doordat Bilbao in een koufront was gehuld, was het kwaad in feite al geschied: mijn hapje smaakte niet meer (een op zichzelf lekker bereid stokje tonijn met kleine stukjes verse groente).
Toen even later mijn gastheren kwamen voor de traditionele tapa’s-tocht in Portugalete, ging het bij de eerste bar meteen mis: een verkeerd visje (wel lekker overigens, gedrenkt in veel olie met knoflook) leidde de ondergang in. Reeds voor 22.00 uur moest ik noodgedwongen mijn hotelkamer opzoeken. Ik was ziek, doodziek.

Uiteraard past het niet om op deze website medelijden te zoeken (laat staan te vinden), maar hierdoor liep wel mijn plan voor het culinaire verslag in het honderd. In plaats van vrolijk te happen en snappen, lag ik in bed. Gelukkig was mijn meereizende collega zo vriendelijk om gezond te blijven en ondertussen – exclusief voor www.sopsweps29.nl - aantekeningen te maken van alle hapjes en drankjes die hij nuttigde. Zodoende is dag-1 van mijn reis niet voor het culinaire nageslacht verloren gegaan.

Na bijna 11 uur slapen (jazeker!) bleek ik enigszins hersteld, hoewel mijn lichaam nog geen vetten duldde. De tweede dag begon ik derhalve voorzichtig met thee, yoghurt en een piepklein broodje ham. De ontbijttafel bood vele lokkers, maar de ziekte won het van de trek. Een rustige wandeling, slechts onderbroken voor een heerlijke cafe con leche, zorgde voor verder herstel en bij de lunch (± 14.00 uur) durfde ik het weer aan: ik ging voor een ensalada mixta als voorgerecht, en een vetarm vleesgerecht als hoofdgerecht, met daarbij een licht wit wijntje en daarna als try-out een stevig glas vino tinto. En zie daar: de maag hield stand, waarna ik spontaan tegen mijzelf zei: 16, je bent er weer klaar voor!

En om nu een heel lang verhaal zo kort mogelijk af te ronden, ik bleek er klaar voor, want de middag, avond en nacht duurden heel lang, zonder dat mijn lichaam protesteerde. De details volgen later, in een tweede deel. De bijhorende foto’s volgen in een derde deel, als webmaster ‘Fucking’ Li terug is van vakantie.

Nogmaals excuus voor de vertraging, maar ik wilde je niet langer in spanning laten. Heb je trouwens nog nieuws over Topsweps? Of wordt het Stopsweps?

Ik wens je fijne kerstdagen toe en beloof je plechtig het tweede gedeelte van mijn culinaire verslag toe te sturen rond diezelfde kerstdagen.

Veel liefs,

Je 16

(wordt vervolgd)